Een niet kapot te krijgen, maar onbegrijpelijke satelliet

In 1978 lanceerden NASA en ESA de International Sun-Earth Explorer-3 (ISEE-3) om onderzoek te doen naar de relatie tussen het magnetisch veld van de Aarde en de zonnewind. In 1983 kreeg het ding een nieuwe opdracht (en een nieuwe naam ICE): onderzoek de kometen Giacobini-Zinner en Halley. Daarna, ergens rond 1998, besloot NASA de sateliet af te danken en uit te schakelen.
In 2008 ontdekte NASA dat de sateliet nog altijd "actief" was en dat waarschijnlijk 12 van de 13 instrumenten aan boord nog gewoon functioneerden. Daarop overwoog NASA om de satelliet nog maar een keer een nieuwe onderzoeksopdracht te geven, maar al snel bleek dit niet mogelijk:

Several months of digging through old technical documents has led a group of NASA engineers to believe they will indeed be able to understand the stream of data coming from the spacecraft. NASA’s Deep Space Network (DSN) can listen to the spacecraft, a test in 2008 proved that it was possible to pick up the transmitter carrier signal, but can we speak to the spacecraft? Can we tell the spacecraft to turn back on its thrusters and science instruments after decades of silence and perform the intricate ballet needed to send it back to where it can again monitor the Sun? The answer to that question appears to be no.

Om met de sateliet te kunnen communiceren is het Deep Space Network noodzakelijk, maar

The transmitters of the Deep Space Network, the hardware to send signals out to the fleet of NASA spacecraft in deep space, no longer includes the equipment needed to talk to ISEE-3. These old-fashioned transmitters were removed in 1999. Could new transmitters be built? Yes, but it would be at a price no one is willing to spend. And we need to use the DSN because no other network of antennas in the US has the sensitivity to detect and transmit signals to the spacecraft at such a distance.

Jammerrrr...

Via Long Now

Gerelateerd
Je GSM heeft meer rekenkracht dan de NASA in 1969
De opkomst van de aarde (ED3-blog)